The role of adjuvants in increasing the effectiveness of pinoxaden herbicide in controlling susceptible and resistant populations of two important narrow-leaves in wheat fields

Ghafouri, Alireza; Baghestani, Mohammad; Alimoradi, Leila; Zand, Eskandar; Rashedmohassel, Mohammadhasan

doi:10.22034/ijws.2023.358381.1408

Journals List

The role of adjuvants in increasing the effectiveness of pinoxaden herbicide in controlling susceptible and resistant populations of two important narrow-leaves in wheat fields

دانش علف‌های هرز ایران

Article 4, Volume 19, Issue 1, June 2023, Pages 41-54 PDF (505.84 K)

Document Type: Research Article

DOI: 10.22034/ijws.2023.358381.1408

Authors

alireza ghafouri^* ¹; Mohammad Baghestani²; Leila Alimoradi³; Eskandar Zand²; Mohammadhasan Rashedmohassel⁴

¹PhD student in Weeds, Department of Agricultural Sciences, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran

²Professor of the weeds department of the Iranian Plant Protection Research Institute

³Assistant Professor, Department of Agricultural Science, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran.

⁴Professor of the Faculty of Agriculture, Ferdowsi University of Mashhad

Abstract

Considering the importance of using herbicides and optimizing their use efficiency in order to manage narrow-leaved weeds in wheat fields, an experiment was conducted to investigate the effect of five adjuvants on the efficiency of different doses of pinoxaden (EC 5%) herbicide in control of Avena ludoviciana and Lolium rigidum populations. The experiment was conducted as a factorial experiment in a completely randomized design with four replications in the greenhouse of the Iranian Plant Protection Research Institute in 2020. Factors tested in this experiment were including five different adjuvants (Ino Alg NPK, Ino Alg NPK (NG), Torpedo II and the amino acid leucine), different doses of pinoxaden (37.2, 46.2, 56.7, and 72 g.a.h^-1 of commercial herbicide (pinoxaden EC 5%) and Avena ludoviciana and Lolium rigidum populations as the third factor (susceptible and resistant)). Weeds were treated in three to four leaf growing stage. The results of this study showed that by increasing the dosage of pinoxaden herbicide, the control of the susceptible and resistant populations of the aforementioned weeds increased. So, use of Ino AlgNPK (NG) adjuvant with fresh weight loss of 93.69 and 87.39% (in susceptible and resistant populations of Avena ludoviciana, respectively) and the amino acid leucine with fresh weight loss of 96.48 and 80.78% (in susceptible and resistant populations of Lolium rigidum, respectively) with a dose of 72 g.a.h^-1 had the highest reduction in fresh weight loss compared to the control. However, in terms of EWRC index and dry weight loss percentage, no significant difference was observed between doses and adjuvants used in the control of susceptible and resistant populations of these two weeds. Therefore, according to the results of this experiment, the use of the amino acid leucine adjuvant and Ino AlgNPK (NG) adjuvant is recommended to increase the effectiveness of the pinoxaden herbicide in controlling the weeds of Lolium rigidum (susceptible and resistant populations) and Avena ludoviciana (susceptible and resistant populations), respectively.

Keywords

Adjuant; annual ryegrass; pinoxaden; wild oats

Full Text

مقدمه

گندم با نام علمی (Triticum aestivum) از خانواده گندمیان (Poaceae) یکی از غلات مهم جهان و ایران می‏باشد (Montazeri et al., 2005;
Chaudhary et al., 2022). بیش از هفتاد درصد سطح زیر کشت گیاهان زراعی را گندم به خود اختصاص داده است که بیش از پنجاه درصد پروتئین مورد نیاز انسان را میتواند تأمین کند
(Yazdanipour et al., 2021). بنابراین کنترل عواملی که باعث کاهش عملکرد گندم هستند ضروری می‏باشد. یکی از مهم‏ترین عوامل کاهش عملکرد گندم، علفهایهرز میباشد. مدیریت علفهایهرز باعث افزایش عملکرد و کیفیت گندم میشود (Mirgorodskaya et al., 2019). از مهم‏ترین علف‏های ‏هرز باریک‌برگ مشکل‏ساز کشور علف‏های‏ هرز چچم یک‏ساله
(Lolium rigidum L.) و یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana D.) می‌باشند
(Montazeri et al., 2005)؛ بهطوریکه خسارت ناشی از علف‌هرز یولاف وحشی زمستانه در مزارع گندم کشور به بیش از حدود 23 درصد
(Zand et al., 2007) و وجود 50 بوته علف‏هرز چچم یک‏ساله در یک متر مربع باعث کاهش 42 درصدی عملکرد گندم می‏شود
(Minbashi et al., 2008). با توجه به رایجنبودن عملیات وجین دستی و سایر روش‏های مکانیکی، استفاده از علفکشها از مهمترین روشهای مدیریت علفهایهرز محسوب میشود
(Rastgoo et al., 2020; Samadi Kalkhoran et al., 2021, 2022). استفاده از علف‏کش‏های بازدارنده ACCase از جمله پینوکسادن (آکسیالEC 6%) که یک علف‏کش باریک‏برگ‏کش و تماسی در مزارع گندم است (Vijayarajan et al., 2020) و روش مهمی در کنترل علف‏های‏ هرز، به‏ویژه علف‏های ‏هرز باریک‏برگ از جمله یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله در مزارع گندم در ایران است (Baghestani et al., 2007). با توجه به بروز پدیده مقاومت به سایر علف‏کش‏های بازدارنده ACCase از جمله کلودینافوپ-پروپارژیل در گندم، بررسی کارآیی این علف‏کش و ارائه راهکارهایی به منظور افزایش کارآیی علف‏کش پینوکسادن در کنترل علف‏های ‏هرز باریک‏برگ ضروری می‏باشد. در حال حاضر از 25 علف‏کش ثبتشده برای مزارع گندم در ایران، تعداد نُه باریکبرگ‏کش، 10 پهنبرگ‏کش و شش علف‏کش دومنظوره هستند
(Zand et al., 2020). اما به هنگام مصرف علف‏کش‏ها، بهینه‏سازی مصرف آن‏ها باید در دستور کار محققان و کشاورزان قرار گیرد
(Ghorbani et al., 2010; Mirgorodskaya et al., 2019). همچنین با توجه به انکارناپذیربودن کاربرد علف‏کش‏ها به منظور کنترل علف‏های ‏هرز، به ناچار مجبور به استفاده مکرر و دُزهای بالا از علف‏کش‏ها می‏باشد که این مشکلاتی از قبیل مقاومت به علف‏کش‏ها و اثرات سوء زیستمحیطی را به دنبال دارد (Samadi Kalkhoran et al., 2022). برای رفع مشکلاتی از این قبیل و بهینه‏‏سازی مصرف علف‏کش‏ها راهکارهای مختلفی ارائه شده است که از جمله آن می‏توان به اختلاط علف‏کش‏ها، کاربرد مواد افزودنی و مصرف کاراترین غلظت برای کنترل علف‏های ‏هرز اشاره کرد
(Kudsk, 2008; Mehdizadeh et al., 2020). مواد افزودنی، مواد شیمیایی هستند که منجر به افزایش کارایی علفکشها (Hu et al., 2019; Mehdizadeh et al., 2020; Alebrahim et al., 2022) و در نتیجه موجب استفاده از آنها با دُز کمتر می‏شود (Sharma & Singh, 2000; Rastgoo et al., 2020). مواد افزودنی یا در زمان تولید در فرمولاسیون علف‏کش به کار می‏روند یا همراه با علف‏کش در زمان مصرف به‏صورت مخلوط در مخزن سمپاش مورد استفاده قرار میگیرند (Bunting et al., 2004). این مواد با تأثیر بر کشش سطحی از طریق کاهش زاویه تماس
((Sharma & Singh, 2000; Arand et al., 2018 ، تأثیر بر اندازه قطره‏های سم با کاهش گرانروی و کشش سطحی (Chowdhury et al., 2007; Curran et al., 2015)، غلبه بر مشکلات کاربرد علفکشها از جمله بادبردگی (Celen, 2010) می‏توانند باعث افزایش جذب، نفوذ و انتقال علف‏کش (Kudsk, 2008) شوند. تحقیقات فراوانی وجود دارد که نشان میدهد که مواد افزودنی میتوانند فعالیت بیولوژیکی علفکشها را افزایش دهند (Green & Beestman, 2007;
Alebrahim et al., 2022). کودها و اسیدهای‏آمینه از مواد افزودنی هستند که کارآیی‏های مختلفی دارند. از انواع کودهای افزودنی می‏توان به Ino Alg NPK و Ino Alg NPK (NG)) اشاره کرد که به دلیل مرتفعساختن اثرات هم‏کاهی مربوط به کیفیت پایین آب و افزایش جذب و انتقال برخی از علف‏کش‏ها، از مواد افزودنی مفیدی در افزایش کارآیی علف‏کش‏ها و کاهش دُز مصرفی آن‏ها می‏باشند (Robert et al., 2008). همچنین ماده افزودنی Torpedo II، ماده افزودنی ویژه برای استفاده با علف‌کش‏هایی است که فرمولاسیون آنها امولسیون میباشد (Abbaspoor, 2006). در سال‏های اخیر تحقیقات نسبتاً گسترده‏ای در زمینه تأثیر مواد افزودنی مختلف در افزایش کارآیی علف‏کش‏ها به‏منظور کنترل علف‏های ‏هرز انجام شده است (Pratt et al., 2003; Bunting et al., 2004; Mousavinik et al., 2009; Rashed-Mohassel et al., 2010). اما پژوهش حاضر، به‏منظور تعیین توانایی پنج نوع مواد افزودنی در افزایش کارآیی علف‏کش پینوکسادن (آکسیال) در کنترل جمعیت‏های‏ حساس و مقاوم علف‏های ‏هرز باریک‏برگ از جمله یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله انجام شد.

مواد و روش‏ها

به منظور بررسی اثر برخی مواد افزودنی در افزایش کارآیی علف‏کش پینوکسادن در کنترل علف‏های‏ هرز یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله، آزمایشی به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی و با چهار تکرار در گلخانه مؤسسه تحقیقات گیاه‏پزشکی در دو مرحله در سال 1399 انجام شد. مشخصات علف‏کش پینوکسادن و مواد افزودنی در جداول 1 و 2 اشاره شده است. فاکتورهای آزمایش شامل شش تیمار بدون اضافهکردن ماده افزودنی و پنج ماده افزودنی بهبوددهنده مختلف شامل
(Ino Alg NPK (شامل 20% عصاره جلبک دریایی به میزان چهار لیتر در هکتار)، ماده افزودنی Torpedo II با دُز 1/0 لیتر در هکتار)، ماده افزودنی Doctil با دُز 04/0 لیتر در هکتار) و اسیدآمینه لوسین با دُز سه درصد تولید شرکت سیگماآلدریچ) و کود
Ino Alg NPK (NG) شامل 20% عصاره جلبک دریایی و 10 % اسیدآمینه‏های آزاد با دُز دو لیتر در هکتار) به عنوان فاکتور اول، و چهار دُز مختلف علف‏کش پینوکسادن شامل (2/37 گرم ماده مؤثره در هکتار) 62/0 لیتر در هکتار، (2/46 گرم ماده مؤثره در هکتار) 77/0 لیتر در هکتار، (6/57 گرم ماده مؤثره در هکتار) 96/0 لیتر در هکتار و (72 گرم ماده مؤثره در هکتار) 2/1 لیتر در هکتار) به عنوان فاکتور دوم و توده‏های مقاوم و حساس علف‏های ‏هرز یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana D.) و چچم یک‏ساله (Lolium rigidm L.) به عنوان فاکتور سوم بود.

ابتدا به‏منظور شکستن خواب بذرهای علف‏هرز یولاف وحشی زمستانه، پوسته بذور (لما و پالئا) در تمام آزمایش‌ها توسط دست از بذر جدا شد (Beckie et al., 2000). سپس روی دو کاغذ صافی اشباع از آب درون پتری‏های شیشه‌ای نه سانتیمتری قرار گرفت و به منظور حذف خواب، در دمای چهار درجه سانتی‏گراد به مدت چند روز تا یک هفته سرمادهی شد. پس از رفع خواب بذر تعداد 10 عدد بذر در هر گلدان نیم لیتری (قطر دهانه گلدان نُه و ارتفاع 12 سانتی‏متر) کاشته شد. برای شکست خواب بذرهای علف‏هرز چچم به دلیل جوانه‏زدن این علف‏هرز تیمار خاصی اعمال نشد. گلدانها در داخل گلخانه در دمای 25 درجه سانتی‌گراد با تناوب نوری 16 ساعت روشنایی و هشت ساعت تاریکی قرار گرفتند. بعد از سبز شدن گیاهچه‌ها و قبل از سم‏پاشی برای جلوگیری از رقابت درونگونه‌ای، تعداد گیاهان داخل گلدان به هفت عدد کاهش یافت. گیاهچههای یولاف ‌وحشی 28 روز بعد از کاشت در مرحله سه تا چهاربرگی در گلخانه بخش تحقیقات علفهای‏ هرز مؤسسه تحقیقات گیاهپزشکی کشور بر اساس تیمارهای فوق سمپاشی شدند. سم‏پاشی توسط سم‏پاش پشتی برقی مجهز به نازل بادبزنی و حجم محلول مصرف 200 لیتر در هکتار در فشار دو بار انجام شد. ارزیابی براساس شاخص EWRC، 14 و 28 روز بعد از سمپاشی انجام شد. همچنین 28 روز بعد از سم‏پاشی اندام هوایی گیاهان زنده از سطح خاک بریده و وزن ‏تر آنها توسط ترازوی حساس با دقت 01/0 اندازه‌گیری شد. وزن‌ خشک، بعد از قرارگیری در دستگاه آون به مدت 48 ساعت در دمای 72 درجه سانتی‌گراد توسط ترازوی حساس با دقت 01/0 گرم اندازه‌گیری شد. بعد از جمعآوری دادهها، تمامی تجزیههای آماری با استفاده از نرمافزار آماری SAS، SAS institute In (2002) انجام شد. قبل از انجام عمل تجزیه واریانس، از نرمالبودن توزیع باقیماندهها با استفاده از رویه (Univariate) و همگنبودن واریانس‌ها اطمینان حاصل شد. تجزیه واریانس دادههای آزمایش با استفاده از رویه GLM انجام شد. مقایسه میانگین اثرهای اصلی تیمارهای آزمایشی و در صورت معنی‌دار شدن اثرات متقابل، بر پایه روش برشدهی فیزیکی و با استفاده از روش

دانکن صورت گرفت.

جدول 1- مشخصات علف‏کش ‏پینوکسادن و دُزهای مورد استفاده در آزمایش. Table 1. Specifications of pinoxaden herbicide and doses used in the experiment.
Common Nam	Name Trade	Formulation		Recommended dose (L/ha)	Chemical family	Application		Herbicide dose (L/ha)
oxaden	Axial	EC 5%		1.2	Phenyloxopyrazolinyl formate (Den)	Early to late wheat tillering		0.62 0.77 0.96 1.2




جدول 2- مشخصات مواد ‏افزودنی‏ مورد استفاده در آزمایش. Table 2. Specifications of adjuvants used in the experiment.
Adjutants			Ingredients				Adjuvants dose (L/ha)
Ino Alg NPK			Phosphorus 7%, Potassium 4%, Seaweed extract 20% (Ascophyllom Nodusum)				4
Ino Alg NPK (NG)			Nitrogen 9%, Phosphorus 7%,4%, Seaweed extract 20%(Ascophyllom Nodusum)				2
Torpedo II			Alkvaksalat amino Tau, Ethoxylate alcohol, Natural fatty acids and Polyalkolin glycol				0.1
Doctil			-				0.04
Lusin acid-amine			-				0.03

نتایج و بحث

نتایج تجزیه واریانس پارامترهای دُز، ماده افزودنی و نوع جمعیت روی کاهش وزن ‏تر یولاف وحشی زمستانه نشان داد که دُز، ماده افزودنی مصرفی، نوع جمعیت (حساس یا مقاوم) و اثرات متقابل دُز*ماده افزودنی، دُز*جمعیت و اثرات سه‏گانه دُز*ماده افزودنی *جمعیت همگی در سطح احتمال‏ (01/0≥P) و اثر متقابل ماده افزودنی *جمعیت در سطح احتمال (05/0≥P) اثر معنی‏داری روی کاهش وزن ‏تر یولاف وحشی زمستانه نشان داد (جدول 3). همچنین با توجه به این نتایج، پارامترهای دُز، ماده افزودنی و نوع جمعیت روی کاهش وزن‏ تر چچم یک‏ساله نشان داد که همه اثرات اصلی دُز، جمعیت، ماده افزودنی مصرفی، اثرات متقابل‏ ماده افزودنی *جمعیت، دُز*جمعیت، دُز*ماده افزودنی و اثر سه‏گانه دُز*ماده افزودنی*جمعیت همگی در سطح احتمال‏ (01/0≥P) اثر معنی‏داری روی کاهش وزن ‏تر چچم یک‏ساله داشته است (جدول 3). نتایج تجزیه واریانس پارامترهای دُز، ماده افزودنی و نوع جمعیت روی کاهش وزن خشک چچم یک‏ساله نشان داد که اثرات اصلی دُز، جمعیت و اثر متقابل این دو عامل در سطح احتمال‏ (01/0≥P) اثر معنی‏داری روی کاهش وزن‏ خشک چچم یک‏ساله داشته است (جدول 3). این در حالی است که اثر اصلی ماده افزودنی ‏مصرفی، اثرات متقابل‏ ماده افزودنی *جمعیت، دُز*ماده افزودنی و اثر سه‏گانه دُز*ماده افزودنی *جمعیت تأثیر معنی‏داری روی کاهش وزن خشک نشان ندادند. نتایج تجزیه واریانس پارامترهای دُز، ماده افزودنی و نوع جمعیت روی شاخص EWRC چچم یک‏ساله نشان داد که همه اثرات اصلی دُز، جمعیت، ماده افزودنی مصرفی، اثرات متقابل‏ ماده افزودنی *جمعیت، دُز*جمعیت، دُز*ماده افزودنی و اثر سه‏گانه دُز*ماده افزودنی *جمعیت همگی در سطح احتمال‏ (01/0≥P) اثر معنی‏داری روی شاخص EWRC چچم یک‏ساله داشته است (جدول 3).

نتایج مقایسه میانگین اثرات سه‏گانه دُز*ماده افزودنی *جمعیت روی کاهش وزن ‏تر یولاف وحشی نشان داد که با افزایش دُز مصرفی علف‏کش پینوکسادن، وزن ‏تر در توده‏های حساس و مقاوم کاهش پیدا کرده است (جدول 4). با توجه به میانگین کاهش وزن ‏تر بین دُزهای مصرفی علف‏کش پینوکسادن می‏توان بیان کرد که از دُزهای کاهشیافته این علف‏کش به همراه ماده افزودنی می‏توان جهت کنترل یولاف وحشی استفاده کرد تا بدین منظور از بروز برخی مشکلات از جمله پیدایش مقاومت ممانعت کرد. همچنین بیش‏ترین کاهش وزن‏ تر در هر دو توده حساس و مقاوم مربوط به کاربرد ماده افزودنی Ino Alg NPK (NG) به همراه دُزهای مختلف علف‏کش پینوکسادن می‏باشد (جدول 4)؛ به‏طوری‏که به هنگام کاربرد دُزهای 2/37، 2/46، 6/57 و 72 گرم ماده مؤثر در هکتار به همراه ماده افزودنی Ino Alg NPK (NG)، میزان درصد کاهش وزن ‏تر توده‎‏ حساس یولاف وحشی در مقایسه با شاهد به‏ترتیب 30/80، 91/84، 75/86 و 69/93 درصد کاهش یافت. علاوه بر این، کاربرد دُزهای 2/37، 2/46، 6/57 و 72 گرم ماده مؤثر در هکتار به همراه ماده افزودنی Ino Alg NPK (NG)، میزان درصد کاهش وزن‏ تر توده‎‏ مقاوم یولاف وحشی در مقایسه با شاهد را به‏ترتیب 35/76، 30/81، 65/82 و 39/87 درصد کاهش داد. غفوری و همکاران (Ghafouri et al., 2022) گزارش کردند که کاربرد ماده افزودنی
Ino Alg NPK (NG) بههمراه مزوسولفورون+یدوسولفورون بیشترین کاهش را در وزن تر و خشک یولاف وحشی ایجاد کرد. نتایج مقایسه میانگین اثرات سه‏گانه دُز*ماده افزودنی*جمعیت روی شاخص EWRC نیز نشان داد که در همه دُزهای مورد استفاده از علف‏کش پینوکسادن درصد کنترل علف‏هرز یولاف وحشی زمستانه یکسان و برابر با 100 درصد بوده است. بین هیچکدام از دُزهای مورد استفاده همراه با مواد افزودنی مختلف در هیچیک از جمعیت‏های حساس و مقاوم یولاف وحشی زمستانه تفاوت نبوده و با هم اختلاف معنی‏داری نداشتند. بنابراین با توجه به نتایج مورد آزمایش می‏توان از دُزهای کاهشی علف‏کش پینوکسادن به همراه ماده افزودنی‏ در کنترل توده‏های حساس و مقاوم یولاف وحشی زمستانه استفاده کرد. البته باید توجه داشت که مصرف دُزهای کاهشی علف‏کش‏ها به مرور ممکن است باعث ایجاد مقاومت علف‏هرز یولاف وحشی زمستانه به علف‏کش پینوکسادن شود. حتی کاربرد دُزهای افزایشی این علف‏کش نیز نمیتواند کارآیی مناسبی در کنترل این علف‏هرز داشته باشد.

جدول 3- نتایج تجزیه کاربرد مواد افزودنی به همراه علف‏کش پینوکسادن روی کاهش درصد وزن ‏تر، وزن خشک و کنترل جمعیت‏های حساس و مقاوم یولاف وحشی و چچم یک‏ساله. Table 3. Results of analysis of variance of application of adjuvants with pinoxaden herbicide on fresh weight loss, dry weight and EWRC index of sensitive and resistant populations of the Avena ludoviciana and Lolium rigidum.
SOV	Df	*Avena ludoviciana*			*Lolium rigidum*
SOV	Df	Fresh weight	Dry weight	EWRC	Fresh weight	Dry weight	EWRC
Dose	3	0.26^**	0.13^**	65.62^ns	0.22^**	0.006^ns	9.5^**
Adjuvant	5	0.05^**	0.01^**	148^**	0.11^**	0.005^ns	8.04^**
Population	1	29**	0.1^**	351918^ns	11.01^**	0.17^**	4750^**
Dose*Adjutant	15	0.06^**	0.001^**	42.70^ns	0.02^**	0.002^ns	12.63^**
Dose* Population	3	0.05^**	0.05**	65.62^ns	0.19^**	0.009^**	15.41^**
Adjutant* Population	5	0.01^ns	0.002^ns	148^**	0.11^**	0.001^ns	13.25^**
DoseAdjutant Population	15	0.04^**	0.001^**	42.70^**	0.02^**	0.001^ns	14.78^**
Error	144	0.02	0.001	40.43	0.01	0.001	2.30
CV (%)	-	18.34	14.48	11.52	22.76	24.25	1.59
^ns، ^* و ^** بهترتیب نشان دهنده عدم معنی‌داری و معنی‌داری در سطح پنج و یک درصد می‌باشند. بنابراین برای هر علف هرز تجزیه واریانس جداگانه در نظر گرفته شده است. ^ns, * and ** indicate insignificance and significance at the level of five and one percent, respectively.

در آزمایشی که به منظور بررسی تأثیر مقدارکاربردکود نیتروژن درکارایی علفکش گلیفوسیت در کنترل علف هرز گاوپنبه
(Abutilon theophrasi) انجام شد، مشاهده شد که دز موثر گلیفوسیت برای کاهش 50 درصد زیستتوده گاوپنبه (ED₅₀) در سطح پایین نیتروژن خاک (7/0 میلی مولار)، 431 گرم ماده تجاری گلیفوسیت در هکتار بود. حال اینکه در سطح بالای نیتروژن خاک (7/7 میلی مولار) دُز مذکور به 241 گرم ماده تجاری گلیفوسیت در هکتار تقلیل یافت
(Cathcart et al., 2004). نتایج مقایسه میانگین تأثیر اثر سه‏گانه دُز*ماده افزودنی*جمعیت روی کاهش وزن ‏تر چچم یک‏ساله نشان داد که افزایش دُز مصرفی علف‏کش پینوکسادن به‏طور کلی باعث کاهش وزن ‏تر توده حساس و مقاوم چچم یک‏ساله شده است. البته کاهش وزن ‏تر در توده حساس خیلی محسوس نبوده و دُزهای کاهشیافته این علف‏کش به همراه ماده افزودنی‏، همان کارآیی دُز توصیهشده این علف‏کش را داشته است. کاهش وزن ‏تر در توده مقاوم نیز نشان می‏دهد که این توده در دُزهای مصرفی 6/57 گرم ماده مؤثره در هکتار و دُز توصیهشده 72 گرم ماده مؤثره در هکتار به‏ترتیب بیش‏ترین و کم‏ترین کاهش وزن ‏تر با افزایش دُز فوق به دُز توصیهشده را داشتند. همچنین با وجود تأثیر کم ماده افزودنی‏ مصرفی روی کاهش وزن ‏تر، کاربرد ماده افزودنی اسیدآمینه لوسین افزایش کارآیی این علف‏کش را در کنترل توده حساس و مقاوم چچم یک‏ساله به دنبال داشته است (جدول 4). در‏ توده چچم یک‏ساله حساس با وجود اینکه ماده افزودنی اسیدآمینه لوسین بیش‏ترین کاهش وزن ‏تر را به‏همراه دُزهای مصرفی داشته است ولی در هیچکدام از دُزهای مصرفی علف‏کش پینوکسادن بین هیچیک از مواد افزودنی مصرفشده در کاهش وز‏ن ‏تر چچم یک‏ساله، اختلاف معنی‏داری وجود نداشت. بنابراین با توجه به نتایج فوق می‏توان بیان کرد که دُزهای کاهشیافته علف‏کش پینوکسادن به همراه ماده افزودنی‏ مصرفی همان کارآیی دُز توصیهشده این علف‏کش را دارد و می‏توان جهت جلوگیری از هزینه‏های مصرفی و آلودگی محیط زیست از دُزهای کاهشیافته این علف‏کش استفاده کرد. همچنین در توده مقاوم نیز دُز مصرفی 6/57 گرم ماده مؤثره در هکتار همان کارآیی دُز توصیهشده علف‏کش پینوکسادن را در کنترل توده مقاوم چچم یک‏ساله نشان داد (جدول 4). بنابراین از دُزهای کاهشیافته این علف‏کش نیز می‏توان جهت مدیریت این علف‏هرز به جای دُز توصیهشده استفاده کرد. موسوی نیک و همکاران (Mousavinik et al., 2009) در بررسی اثر مواد افزودنی آدیگور، سیتوگیت، ولک و ستوهف در کارآیی علفکش پینوکسادن در کنترل علف‏هرز فالاریس
(Phalaris minor Retz)، یولاف وحشی زمستانه (Avena ludoviciana) و چچم یک‏ساله
(Lolium temulentum L.) گزارش کردند که روغن ولک بیش‏ترین تأثیر را در افزایش کارایی علف‏کش پینوکسادن در کنترل چچم یک‏ساله، علف قناری و یولاف وحشی داشته است. این محققان نتیجه‏گیری کردند که کاربرد مناسب مواد افزودنی می‌تواند مقدار مصرف علف‏کش‏ها را بدون ایجاد نقصانی در کارایی آن کاهش دهد که از دیدگاه اقتصادی و زیستمحیطی اهمیت دارد. در آزمایشی دیگر کاربرد روغن‏های گیاهی و معدنی در کنترل علف‏هرز یولاف وحشی و چچم توانستند کارآیی علف‏کش کلودینافوپ-پروپارژیل را افزایش دهند (Stagnari et al., 2006). کاربرد پینوکسادن بههمراه مواد افزودنی روغن نارگیل، روغن کنجد و روغن بادام به میزان 3/0 درصد حجمی باعث افزایش کارایی پینوکسادن در کاهش وزن خشک علفهرز فالاریس (Phalaris minor L.) شد (Rastgoo et al., 2020).

نتایج مقایسه میانگین اثر ماده افزودنی مصرفی و اثر متقابل دُز*جمعیت روی کاهش وزن خشک یولاف وحشی زمستانه نشان داد که افزایش دُز مصرفی علف‏کش پینوکسادن در هر دو جمعیت حساس و مقاوم کاهش وزن ‏تر را به دنبال داشته است. بیش‏ترین و کم‏ترین کاهش وزن خشک مربوط به کاربرد دُزهای 72 (15/80 درصد کاهش وزن خشک در مقایسه با شاهد) و 2/37 (41/74 درصد کاهش وزن خشک در مقایسه با شاهد) گرم ماده مؤثره در هکتار بوده است (جدول 5). ولی کاهش وزن خشک در هر دو توده حساس و مقاوم با افزایش دُز مصرفی علف‏کش ناچیز بوده است. همچنین کاربرد مواد افزودنی مورد استفاده در این آزمایش نشان داد که مواد افزودنی‏‏ Ino Alg NPK (NG)، Ino Alg NPK و Torpedo II کاهش وزن خشک یکسانی را نسبت به عدم کاربرد ماده افزودنی نشان دادند. همچنین کاربرد مواد افزودنی ‏اسیدآمینه لوسین و Doctil کم‏ترین کاهش وزن خشک را در مقایسه با عدم کاربرد ادجونت نشان دادند (جدول 5).

جدول 4. اثرات متقابل دُز*مواد افزودنی*جمعیت روی کاهش وزن‏ تر و شاخص EWRC یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله.

Table 4. The effect of dose*population*adjutant interactions on fresh weight loss and EWRC index of the Avena ludoviciana and Lolium rigidum.

Dose (g.ai.h^-1)

Population

Adjutant

Avena ludoviciana

Lolium rigidum

Fresh weight (g.plant ^-1)

Fresh weight loss compared to control (%)

Index EWRC (%)

Index† EWRC loss compared to control (%)

Fresh weight (g.plant ^-1)

Fresh weight loss compared to control (%)

Index EWRC (%)

Index† EWRC loss compared to control (%)

37.2

0.30 ^c

74.33 ^b

0 ^a

100 ^a

0.11 ^d

94.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK

0.25 ^c

77.25 ^b

0 ^a

100 ^a

0.09 ^d

95.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK (NG)

0.20 ^d

81.30 ^a

0 ^a

100 ^a

0.10 ^d

95 ^a

0 ^a

100 ^a

Torpedo II

0.23 ^c

78.83 ^b

0 ^a

100 ^a

0.09 ^d

95.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Doctil

0.22 ^c

79.95 ^b

0 ^a

100 ^a

0.08 ^d

96.10 ^a

0 ^a

100 ^a

Lusin acid-amine

0.24 ^c

78.60 ^b

0 ^a

100 ^a

0.10 ^d

95 ^a

0 ^a

100 ^a

0.53 ^a

52.02 ^d

0 ^a

100 ^a

1.09 ^a

45.22 ^d

10 ^b

90 ^b

Ino Alg NPK

0.47 ^a

57.43 ^d

0 ^a

100 ^a

0.56 ^c

72 ^b

19 ^c

81 ^e

Ino Alg NPK (NG)

0.26 ^c

76.35 ^b

0 ^a

100 ^a

0.52 ^c

74 ^b

15 ^b

85 ^cd

Torpedo II

0.38 ^b

65.76 ^c

0 ^a

100 ^a

0.87 ^b

56.28 ^c

12 ^b

88 ^c

Doctil

0.51 ^a

53.43 ^d

0 ^a

100 ^a

0.94 ^b

53 ^c

10 ^b

90 ^b

Lusin acid-amine

0.49 ^a

55.40 ^d

0 ^a

100 ^a

0.51 ^c

74.37 ^b

9 ^b

91 ^b

46.2

0.25 ^C

76.92 ^b

0 ^a

100 ^a

0.11 ^e

94.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK

0.17 ^d

84.91 ^b

0 ^a

100 ^a

0.09 ^e

95.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK (NG)

0.16 ^e

85.36 ^a

0 ^a

100 ^a

0.09 ^e

95.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Torpedo II

0.17 ^d

84.91 ^b

0 ^a

100 ^a

0.09 ^e

95.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Doctil

0.21 ^cd

81.98 ^ab

0 ^a

100 ^a

0.07 ^e

96.48^a

0 ^a

100 ^a

Lusin acid-amine

0.17 ^d

84.68 ^b

0 ^a

100 ^a

0.06 ^e

96.86^a

0 ^a

100 ^a

0.42 ^a

68.47 ^d

0 ^a

100 ^a

0.74 ^a

62.65 ^e

10 ^b

90 ^b

Ino Alg NPK

0.27 ^bc

75.45 ^bcd

0 ^a

100 ^a

0.48 ^d

75.75 ^bc

10 ^b

90 ^b

Ino Alg NPK (NG)

0.20 ^d

81.30 ^ab

0 ^a

100 ^a

0.53 ^c

73.37 ^c

10 ^b

90 ^b

Torpedo II

0.27 ^bc

75.45 ^bcd

0 ^a

100 ^a

0.61 ^b

69.22 ^d

10 ^b

90 ^b

Doctil

0.24 ^cd

77.62 ^b

0 ^a

100 ^a

0.58 ^bc

70.72 ^cd

10 ^b

90 ^b

Lusin acid-amine

0.32 ^b

70.72 ^dc

0 ^a

100 ^a

0.47 ^d

76.38 ^b

10 ^b

90 ^b

57.6

0.20 ^bc

79.58 ^bc

0 ^a

100 ^a

0.12 ^d

94.20^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK

0.17 ^c

83.7 ^b

0 ^a

100 ^a

0.06 ^d

96.86^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK (NG)

0.15 ^d

86.75 ^a

0 ^a

100 ^a

0.05 ^d

97.60^a

0 ^a

100 ^a

Torpedo II

0.16 ^cd

84.26 ^ab

0 ^a

100 ^a

0.05 ^d

97.60^a

0 ^a

100 ^a

Doctil

0.17 ^c

83.78 ^b

0 ^a

100 ^a

0.10 ^d

95 ^a

0 ^a

100 ^a

Lusin acid-amine

0.16 ^cd

84.46 ^ab

0 ^a

100 ^a

0.04 ^d

97.74^a

0 ^a

100 ^a

0.31 ^a

71.61 ^d

0 ^a

100 ^a

0.64 ^a

67.84^d

10 ^b

90 ^c

Ino Alg NPK

0.24 ^b

76.93 ^c

0 ^a

100 ^a

0.53 ^b

73.24^c

10 ^b

90 ^c

Ino Alg NPK (NG)

0.18 ^c

82.65 ^b

0 ^a

100 ^a

0.41 ^b

79.40^b

10 ^b

90 ^c

Torpedo II

0.19 ^bc

82.43 ^bc

0 ^a

100 ^a

0.43 ^c

78.52^b

10 ^b

90 ^c

Doctil

0.20 ^bc

81.98 ^bc

0 ^a

100 ^a

0.54 ^b

72.61^c

9 ^b

91 ^bc

Lusin acid-amine

0.23 ^b

77.15 ^c

0 ^a

100 ^a

0.36 ^c

81.53^b

6 ^b

94 ^b

0.15 ^c

86.48 ^b

0 ^a

100 ^a

0.11 ^c

94.50 ^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK

0.09 ^d

91.89 ^a

0 ^a

100 ^a

0.07 ^c

96.48^a

0 ^a

100 ^a

Ino Alg NPK (NG)

0.07 ^d

93.69 ^a

0 ^a

100 ^a

0.12 ^c

94.20^a

0 ^a

100 ^a

Torpedo II

0.08 ^d

92.97 ^a

0 ^a

100 ^a

0.10 ^c

95 ^a

0 ^a

100 ^a

Doctil

0.09 ^d

91.89 ^a

0 ^a

100 ^a

0.10 ^c

95 ^a

0 ^a

100 ^a

Lusin acid-amine

0.11 ^cd

90.09 ^ab

0 ^a

100 ^a

0.07 ^c

96.48^a

0 ^a

100 ^a

0.23 ^a

79.28 ^c

0 ^a

100 ^a

0.57 ^a

71.60 ^c

10 ^b

90 ^bc

Ino Alg NPK

0.20 ^ab

81.98 ^cb

0 ^a

100 ^a

0.48 ^ab

75.37 ^b

5 ^b

95 ^b

Ino Alg NPK (NG)

0.14 ^c

87.39 ^b

0 ^a

100 ^a

0.42 ^b

78.79 ^b

5 ^b

95 ^b

Torpedo II

0.15 ^c

86.48 ^b

0 ^a

100 ^a

0.40 ^b

79.75^b

5 ^b

95 ^b

Doctil

0.19 ^ab

82.88 ^cb

0 ^a

100 ^a

0.50 ^ab

75 ^bc

5 ^b

95 ^b

Lusin acid-amine

0.20 ^ab

81.98 ^cb

0 ^a

100 ^a

0.38^b

80.78 ^b

5 ^b

95 ^b

Untreated control

1.11

100

1.99

100

نتایج تحقیق ماهونی و همکاران
(Mahoney et al., 2001) نشان داد کاربرد گلایفوسیت ماده خشک علف‏هرز گاوپنبه را به میزان 77 درصد و به همراه آمونیومسولفات 93 درصد کاهش داد. نتایج مقایسه میانگین تأثیر اثر متقابل دُز*جمعیت روی کاهش وزن خشک توده حساس و مقاوم چچم یک‏ساله نشان داد که دُزهای کاهشیافته علف‏کش پینوکسادن تقریبا کارآیی یکسانی را در مقایسه دُز توصیهشده این علف‏کش (72 گرم ماده مؤثره در هکتار) در کاهش وزن خشک توده‏های حساس و مقاوم چچم یک‏ساله داشته است.

جدول 5. تأثیر دُز و مواد افزودنی روی کاهش وزن خشک یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله. Table 5. The effect of dose and adjuvant on dry weight loss of the Avena ludoviciana and Lolium rigidum.
Dose (g.ai.h^-1)		*Avena ludoviciana*			*Lolium rigidum*
		Population	Dry weight	Dry weight (g.plant ^-1)	Population	Dry weight	Dry weight (g.plant ^-1)
	37.2	S	0.11^b	82.88 a	S	0.03 ^b	96.67 a
	37.2	R	0.16^a	74.41 b	R	0.10 ^a	88.19 b
	46.2	S	0.09^b	84.34 a	S	0.04 ^b	95.63 a
	46.2	R	0.12^a	75 b	R	0.09 ^a	89.14 b
	57.6	S	0.08^b	87.89 a	S	0.03 ^b	96.87 a
	57.6	R	0.09^a	85.22 b	R	0.09 ^a	89.63 b
	72	S	0.07^a	88.80 a	S	0.03 ^b	96.18 a
	72	R	0.07^a	80.15 a	R	0.08 ^a	90.18 b
Untreated control			0.64			0.84

نتیجه‏گیری کلی

بهطور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می‏توان بیان کرد که با افزایش دُز مصرفی علف‏کش پینوکسادن

وزن ‏تر جمعیت‏های حساس و مقاوم علف‏های ‏هرز یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله کاهش یافته است. در بین پنج ماده افزودنی مورد استفاده نیز، مواد افزودنی Ino Alg NPK (NG) و اسید آمینه لوسین به‏ترتیب بیش‏ترین کارآیی را در درصد کاهش وزن ‏تر جمعیت‏های حساس و مقاوم علف‏های ‏هرز یولاف وحشی زمستانه و چچم یک‏ساله داشتهاند. همچنین بین دُزهای مختلف علف‏کش پینوکسادن به همراه مواد افزودنی مختلف تفاوت معنی‏دار در هیچیک از دُزهای مصرفی در کاهش وزن ‏تر جمعیت حساس علف‏هرز چچم یک‏ساله وجود نداشت. از لحاظ پارامتر EWRC نیز، هر چهار دُز مصرفی علف‏کش پینوکسادن به همراه مواد افزودنی مورد استفاده در این آزمایش کنترل یکسانی روی جمعیت‏های حساس و مقاوم یولاف وحشی زمستانه نشان دادند و بین هیچ‏ کدام از دُزهای مصرفی و جمعیت‏های حساس و مقاوم علف‏هرز یولاف وحشی تفاوت معنی‏داری مشاهده نشد و همگی کنترل 100% را روی جمعیت‏های حساس و مقاوم این علف‏هرز نشان دادند. اما در جمعیت‏های چچم یک‏ساله دُزهای مختلف علف‏کش پینوکسادن کارآیی کمتری در کنترل جمعیت مقاوم چچم یک‏ساله در مقایسه با جمعیت حساس این علف‏هرز نشان داد. همچنین، واکنش جمعیت‏های حساس و مقاوم این دو علف‏هرز از لحاظ درصد کاهش وزن خشک، به هنگام کاربرد دُزهای مختلف علف‏کش پینوکسادن به این صورت بود که در هر چهار دُز مصرفی جمعیت‏های حساس کاهش وزن خشک بیش‏تری را در مقایسه با جمعیت‏های مقاوم نشان دادند، ولی از لحاظ آماری در بین دزُهای مختلف علف‏کش پینوکسادن از لحاظ کاهش وزن خشک تفاوت معنی‏داری وجود نداشت و فقط بین جمعیت‏های حساس و مقاوم تفاوت معنی‏داری حاصل شد.

منابع

Abbaspoor, M. 2006. Chlorophyll a fluorescence and herbicide efficacy, metabolism and selectivity [including 5 Papers] (Doctoral dissertation, Royal Veterinary and Agricultural University [Department of Agricultural Sciences](.‏

Alebrahim, M.T. Samadi Kalkhoran, E. and Tseng, T.M.P. 2022. Joint action of herbicides on weeds and their risk assessment on earthworm (Eisenia fetida L.). In: New insights in herbicide science. Accepted May 18, 2022.

Arand, K. Asmus, E. Popp, C.H. Schneider, D. and Reiderer, M. 2018. The mode of action of adjuvants – relevance of physicochemical properties for effects on the foliar application, cuticular permeability and greenhouse performance of pinoxaden. J. Agric Food Chem. 66: 5770-5777.

Baghestani, M.A. Zand, E. Soufizadeh, S. Jamali, M. and Maighany, F. 2007. Evaluation of sulfosulfuron for broadleaved and grass weed control in wheat (Triticum aestivum) in Iran. Crop Prot. 26: 1385-1389.

Beckie, H.J. Heap, I.M. Smeda, R.J. and Hall, L.M. 2000. Screening for herbicide resistance in weeds. Weed Technol. 14: 428-445.

Bunting, J.A. Sprague, C.L. and Riechers, D.E. (2004). Proper adjuvant selection for foramsulfuron activity. Crop Prot. 23: 361-366.

Cathcart, R.J. Chandler, K. and Swanton, C.J. (2004). Fertilizer nitrogen rate and the response of weeds to herbicides. Weed Sci. 52: 291–296.

Celen, I.H. 2010. The effect of spray mix adjuvants on spray drift. Bulg. J. Agric. Sci. 16: 105–110.

Chaudhary, A.N. Patel, A.M. Mor, V.B. and Chaudhary, H.N. 2021. Effect of irrigation level and weed management practices on wheat growth, yield and economics. Indian J. Weed Sci. 54: 46–50.

Chowdhury, K. Banu, L.A. Khan, S. and Latif, A. 2007. Studies on the fatty acid composition of edible oil. Bangladesh J. Sci. Ind. Res. 42: 311-316.

Curran, W.S. McGlamery, M.D. Liebl, R.A. and Lingenfelter, D.D. 2015. Adjuvants for enhancing herbicide performance. Agronomy Facts 37. The Pennsylvania State University University Park, Pennsylvania, PA. http://cropsoil.psu.edu/extension/facts/uc106.pdf 2015 (accessed 22 January 2015).

Ghafouri, A.R. Baghestani, M. Alimoradi, L. Rashed Mohassel, M.H. and Zand, E. 2022. Evaluation of mesosulfuron-methyl+ iodosulfuron-methyl sodium+ in control susceptible and resistant populations of wild oat (Avena ludoviciana Durieu.) influenced by the dose and application of adjuvant. Iranian J. Weed Sci. 18(1).

Ghorbani, R. Hosseini, S. Mousavi, S.K. and Hajmohammadnia Ghalibaf, K. 2010. Sustainable weed management. Mashhad: University Jihad Publications. 924 Pp. (In Persian).

Green, J.M. and Beestman, G.B. 2007. Recently patented and commercialized formulation and adjuvant technology. Crop Protec. 26: 320–327.

Hu, X. Gong, H. Li, Z. Ruane, S. Liu, H. Pamou, E. Awn, C. King, S. Ma, K. Li, P. Padia, F. Bell, G. and Lu, J.R. 2019. What happens when pesticides are solubilized in nonionic surfactant micelles. J. Colloid Interface Sci. 541: 175–182.

Kudsk, P. 2008. Optimising herbicide dose: A straightforward approach to reduce the risk of side effects of herbicides. Environ. 28: 49-55.

Mahoney, K.J. 2001. Biology of Biennial Wormwood (Artemisia biennis Willd.). M.Sc. thesis. North Dakota State University, Fargo, ND. 63 p.

Mehdizadeh, M. Mehdizadeh, Z. and Baghaeifar, Z. 2020. Efficacy evaluation of tribenuron methyl herbicide by using different adjuvants for common lambsquarters (Chenopodium album L.) control. Int. J. biomed. adv. res. 8: 1-8.

Minbashi, M.M. Baghestani, M.A. Rahimian, H. and Aleefard, M. 2008. Weed mapping for irrigated wheat fields of Tehran province using geographic information system (GIS). Iran. J. Weed Sci. 4: 97-118. (In Persian).

Mirgorodskaya, A.B. Kushnazarova, R.A. Lukashenko, S.S. Nikitin, E.N. Sinyashin, K.O. Nesterova, L.M. and Zakharova, L.Y. 2019. Carbamate-bearing surfactants as effective adjuvants promoted the penetration of the herbicide into the plant. Colloids and Surf. A: Physicochem. and Engineering Aspects. 586: 124254.

Mousavinik, A. Zand, E. Baghestani, M. Deihimfard, M. Soufizadeh, S. Ghezeli, F. and Aliverdi, A. 2009. Ability of adjuvants in enhancing the performance of pinoxaden and clodinafop propargyl herbicides against grass weeds. Iran. J. Weed Sci. 5: 65-77. (In Persian).

Montazeri, M. Baghestani, M.A. and Zand, E. 2005. Weeds and their control in Iranian wheat fields. Publications of the Plant Pests and Diseases Research Institute. Pp. 85.

Pratt, D. Kells, J.J. and Penner, D. 2003. Substitutes for ammonium sulfate as additives with glyphosate and glufosinate. Weed Technol. 17: 576–581.

Rashed-Mohassel, M.H. Aliverdi, A. Hamami, H. and Zand, E. 2010. Optimizing the
performance of diclofop-methyl, cycloxydim, and clodinafop propargyl on littleseed canarygrass (Phalaris minor) and wild oat (Avena ludoviciana) control with adjuvants. Weed Biol. Manag. 10: 57-63.

Rastgoo, M. Kargar, M. and Assadillahi, H. 2020. Vegetable oil characteristics enhance the phytotoxicity of pinoxaden and haloxyfop-R-methyl on littleseed canarygrass (Phalaris minor Retz.). J. Crop. Protec. 9: 711-720.

Robert, J.D. Galas, F.G. and Matysiak, R. 2008. Influence of diammonium sulfate and other salts on glyphosate phytotoxicity. Pestic. Sci. 38: 77-84.

Samadi Kalkhoran, E. Alebrahim, M.T. Mohammaddust Chamn Abad, H.R. Streibig, J.C. Ghavidel, A. and Tseng, T.M.P. 2022. The survival response of earthworm (Eisenia fetida L.) to individual and binary mixtures of herbicides. Toxics. 10: 320.

Sharma, S.D. and Singh, M. 2000. Optimizing foliar activity of glyphosate on Bidens
frondosa and Panicum maximum with different adjuvant types. Weed Res. 40: 523-533.

Stagnari, F. Onofri, A. and Covarelli, G. 2006. Influence of vegetable and mineral oils on the efficacy of some post-emergence herbicides for grass weed control in wheat. J. Pestic. Sci. 31: 339-343.

Vijayarajan, V.B.A. Forristal, P.D. Cook, S.K. Staples, J. Schilder, D. Hennessy, M. and Barth, S. 2020. First report on assessing the severity of herbicide resistance to ACCase inhibitors pinoxaden, propaquizafop and cycloxydim in six Avena fatua populations in Ireland. Agron. 10: 1362.

Yazdanipour, S. Alizadeh, H. Nosrati, I. and Bahraminejad, S. 2020. Evaluation of different cultivars of wheat, barley and oat crops tolerance to trifluralin. Iranian J. of Weed Sci. 17: 17-26.

Zand, A. Benakashani, F. Baghestani, M.A. McNally, A. Minbashi, M. Soufizadeh, S. and Deyhimfard, R. 2007. Distribution of clodinafop propargyl herbicide resistant wild oats (Avena ludoviciana) in southwestern Iran. J. Environ. Sci. 4: 85-92. (In Persian).

Zand, E. Nezamabadi, N. Baghestani, M. Shimi, P. and Mosavi, S. 2020. A guide to chemical control of weeds in Iran. Mashhad: University Jihad Publications. 216 Pp. (In Persian).

References

References: