| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,729 |
| تعداد مقالات | 31,085 |
| تعداد مشاهده مقاله | 29,422,850 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 16,376,413 |
تاثیر مدیریت آب شور بر خاک و عملکرد گوجه فرنگی در آبیاری قطره ای زیرسطحی | ||
| پژوهش آب در کشاورزی | ||
| مقاله 11، دوره 28، شماره 2، تیر 1393، صفحه 375-384 اصل مقاله (878.25 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/jwra.2014.100038 | ||
| چکیده | ||
| در این پژوهش اثر روش آبیاری قطره ای زیر سطحی تحت شیوه‌های مدیریتی آبیاری متناوب یک در میان (M1) و متناوب نیم در میان (M2) با شوریهای مختلف بر خاک و عملکرد گوجه فرنگی بررسی شده است. تحقیق حاضر در زمینی به مساحت تقریبی m2320 و در 30 کرت انجام شد و قطره چکانها در عمق 15 سانتی متری از سطح خاک قرار داده شد. به‌منظور در نظر گرفتن اثر متقابل سطوح شوری و شیوه مدیریتی ( M1و M2)، از طرح آماری کرت‌های خرد شده با سه تکرار استفاده شده که در آن شیوه مدیریتی به‌عنوان فاکتور اصلی و سطوح مختلف شوری فاکتور فرعی بود. سطوح مختلف شوری dS/m 8 ، 6 ، 4 ،2 ،68/0 (S0, S1, S2, S3, S4) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد گیاه گوجه فرنگی کاهش یافته و بیش‌‌ترین و کم‌‌ترین عملکرد بترتیب مربوط به تیمار M2S0 (ton/ha437/52) و M1S4(ton/ha363/23) می‌باشد. همچنین شیوه مدیریتی یک در میان نسبت به مدیریت نیم در میان 77/17 درصد عملکرد کمتری داشته است. میزان آب کاربردی با افزایش سطح شوری کاهش یافته و در نتیجه بازدهی مصرف آب افزایش یافته است. بیش‌‌ترین بازده کاربردآب مربوط به تیمارهای M1S4و M2S4 (به‌ترتیب kg/m378/7 و 77/7) می‌باشد. مقادیر ECe در اعماق مختلف تا عمق 90 سانتی متری نشان داد که حداکثر ECeدر اعماق مختلف در تیمار M2S4 (dS/m 36/3) رخ داده است. | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Effect of Saline Water Management on Soil and Tomato Yield in Subsurface Drip Irrigation | ||
| چکیده [English] | ||
| In this research, effects of subsurface drip irrigation method on soil and tomato yield was investigated under different salinities and two irrigation management strategies: M1= alternating irrigation with fresh water and saline water, and M2= saline water in the first half of each irrigation event and fresh water in the second half. The experiment was conducted in 320 m2 area including 30 plots. Drippers were placed at 15 cm depth and, in order to consider the interaction of salinity levels and management strategies, split plot design with three replications was used in which management strategies (m1 and m2) were in the main plots and subplots contained different levels of salinity including 0.68, 2, 4, 6, and 8 dS/m (S0, S1, S2, S3, and S4, respectively). Results showed that yield of tomato decreased with increasing irrigation water salinity levels and the highest and lowest yields were in the M2S0 (52.44 ton/ha) and M1S4 (23.363 ton/ha) treatments, respectively. Also, average yield in M1 strategy was 17.77 % less than M2 strategy. Applied irrigation water decreased with increasing salinity levels and, therefore, water use efficiency (WUE) increased. The highest WUE was in the M1S4 (7.78 kg/m3) and M2S4 (7.77 kg/m3). The ECe measurement in various depths down to 90 cm revealed that the highest ECe (3.36 dS/m) occurred in different depths in M2S4 treatment. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,441 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 4,366 |
||