| تعداد نشریات | 286 |
| تعداد نشریات سازمان | 84 |
| تعداد شماره‌ها | 2,999 |
| تعداد مقالات | 33,583 |
| تعداد مشاهده مقاله | 44,311,122 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 22,872,875 |
Preparation and evaluation of chitosan nanoparticles containing Diphtheria toxoid as new carriers for nasal vaccine delivery in mice | ||
| Archives of Razi Institute | ||
| مقاله 3، دوره 61، شماره 1، فروردین 2006، صفحه 13-25 اصل مقاله (177.89 K) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/ari.2006.103722 | ||
| نویسندگان | ||
| A. Rezaei Mokarram* ؛ M.J. Alonso | ||
| چکیده | ||
| The aim of me present work was to investigate rhe potential utility of nanoparticles made of chitosan (CS) and also CS chemically modified with polyethylene glycol (CS-PEG) as new vehicles for improving na^al vaccine delivery. For mis purpose, diphtheria toxoid (DT) was chosen as a model antigen. DT was entrapped within nanoparticles made of CS of different molecular weight, and also made of CS-PEG, by an ionic cross linking technique. DT-loaded nanoparticles were characterized for their size, surface charge, loading efficiency and in vitro release of antigenically active Toxoid. The nanoparticles were then a dmini stored intranasally to conscious mice in order to study their feasibility as vaccine carriers. The resulting nanoparticles had a size. which varied depending on the formulation conditions and on the PEG derivatization. between 100 and 500 nm. They exhibited a positive electrical charge (approx. +40 mV) which was substantially reduced for the PEGgylated CS nanopal tides (approx. -10 mV) and showed and excellent DT loading capacity (loading efficiency between 50-100% depending on the formulation). Tlie results of the in viti'o release studies displayed a biphasic release of antigenically active toxoid. the intensity of the first phase being less pronounced for CS-PEG nanoparticles than for CS nanoparticles. Following intranasal administration, DT-loaded nanoparticles elicited an increasing and enhanced humoral immunogenic response (IgG liters), as compared to the fluid vaccine. Similarly, the mucosal response (IgA levels) achieved at 70 days post-administration was significantly higher for me DT-loaded CS nanoparticles than for the fluid vaccine. Interestingly, this response was not affected by The CS molecular weight but it was positively influenced by the PEGylation of CS. CS and CS-PEG nanoparticles are promising carriers for nasal immunization with DT. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| Chiiosan؛ Nanoparticles؛ Polyethylene glycol. Vaccines؛ Nasal administration | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| تهیه و ارزیابی نانوپارتیکلهای کایتوزان حاوی توکسوئید دیفتری بعنوان حاملی جدید جهت آزادسازی واکسن داخل بینی در موش سوری | ||
| نویسندگان [English] | ||
| ا. رضایی مکرم؛ M.J. Alonso | ||
| چکیده [English] | ||
| هدف از این تحقیق ارزیابی امکان تهیه و کاربرد نانوپارتیکلهای کایتوزان و مشتق شیمیایی با پلی اتیلن گلایکول (PEG) بعنوان حاملهای نوین در آزاد سازی داخل بینی واکسنها می باشد. برای این منظور توکسوئید دیفتری بعنوان یک مدل آنتی ژنی انتخاب گردید. آنتی ژن دیفتری با استفاده از روش کراس لینک یونی در درون نانوپارتیکلهای کایتوزان و کایتوزان با PEG محبوس گردیدند. نانوپارتیکلهای حاوی توکسوئید دیفتری پس تهیه از نظر اندازه، بار الکتریکی سطحی، کارآیی احتباس و رهایش آنتی ژن فعال در محیط برون تن مورد ارزیابی قرار گرفتند. به منظور بررسی کارآیی نانوپارتیکلها بعنوان حامل مناسب برای واکسن از طریق داخل بینی به موشهای هوشیار تجویز گردیدند. نتایج نشان داد که نانوپارتیکلهای بدست آمده براساس شرایط فرمولاسیون و مشتق سازی کایتوزان با PEG دارای اندازه ذره ای متغییر بین nm 100-500 می باشند. این ذرات همچنین دارای بار الکتریکی سطحی مثبت (حدوداً mV 40) بودند. انجام مشتق سازی بر روی کایتوزان با PEG سبب کاهش بار الکتریکی سطحی نانوپارتیکل تا حدود mV 10 می گردد. این ذرات همچنین (بر اساس شرایط فرمولاسیون) دارای کارآیی احتباس بین 50-100% برای توکسوئید دیفتری می باشند. نتایج آزاد سازی در برون تن نشان دهنده آزادسازی دو فازی می باشد که شدت آزادسازی اولیه برای نانوپارتیکلهای تهیه شده از مشتق PEG کایتوزان کمتر از کایتوزان معمولی می باشد. تجویز داخل بینی این نانوپارتیکلها سبب تحریک و افزایش سطح ایمنی هومورال (سطح IgG) نسبت به نمونه محلول توکسوئید گردید. همچنین پاسخ ایمنی مخاطی (سطح IgA)، 70 روز پس از اولین دز تجویز شده، بطور معنی داری برای نانوپارتیکلهای حاوی توکسوئید دیفتری بالاتر از نمونه محلول توکسوئید دیفتری بود. نتیجه جالب بدست آمده این بود که سطح پاسخ ایمنی بدست آمده تحت تاثیر وزن مولکولی کایتوزان قرار ندارد اما انجام مشتق سازی کایتوزان با PEG بشدت پاسخهای ایمنی را متاثر می نماید. از اینرو بنظر می رسد که کایتوزان و مشتق PEG آن حامل مناسبی برای ایمنی زاسیون داخل بینی باشد. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| کایتوزان, نانوپارتیکلها, پلی اتیلن گلایکول, واکسن, تجویز داخل بینی | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,929 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,234 |
||