- همه نشریات
- نشریات علمی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویچ کشاورزی
- مجلات ترویجی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- سایر نشریات سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
- نشریات علمی انجمن ها
- علوم آب و خاک
- علوم اقتصاد و ترویج کشاورزی
- علوم جنگل, مرتع و آبخیزداری
- علوم دامی و شیلات
- علوم زراعی و باغی
- علوم گیاهپزشکی
- علوم مهندسی و مکانیزاسیون کشاورزی
- نشریات با زبان انگلیسی
- نشریات با زبان فارسی
- نشریات دانشگاه آزاد اسلامی
- نشریات علمی
پیوندهای مفید
اخبار و اعلانات
آمار
| تعداد نشریات | 283 |
| تعداد نشریات سازمان | 81 |
| تعداد شماره‌ها | 2,722 |
| تعداد مقالات | 31,022 |
| تعداد مشاهده مقاله | 27,184,808 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 16,170,839 |
ارزیابی خطر بیابان زایی با استفاده از مدل جدید مدالوس پیشنهادی | ||
| پژوهش های آبخیزداری | ||
| مقاله 9، دوره 34، شماره 3 - شماره پیاپی 132، مهر 1400، صفحه 133-148 اصل مقاله (1.75 M) | ||
| نوع مقاله: پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22092/wmej.2021.352966.1381 | ||
| نویسندگان | ||
| سمیه شیرگیر1؛ مسعود مسعودی* 2 | ||
| 1دانش آموخته کارشناسی ارشد، گروه مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز | ||
| 2دانشیار گروه مهندسی منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز | ||
| چکیده | ||
| افزایش روند تخریب منابع طبیعی زندگی جامعه‌ی بشر را به‌طور نگران کننده یی تهدید می‌کند. فرآیند بیابان زایی نمونه‌ی اصلی این گونه تخریب ها است. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی امکان خطر بیابان زایی با مدل مدالوس در منطقه ی گلسرای تربت حیدریه در استان خراسان رضوی است. بر پایه‌ی این مدل پنج معیار کلیدی کیفیت خاک، اقلیم، پوشش گیاهی، مدیریت و روند (معیار پیشنهادی) ارزیابی شد. کیفیت هر معیار از میانگین هندسی شاخص های آن، و از میانگین هندسی معیارها نقشه ی نهایی شدت بیابان زایی به‌دست آمد. در منطقه ی گلسرا سه طبقه‌ی خطر حساس ((F1,F2,F3 و دو طبقه‌ی احتمال خطر (P) و بی تاثیر (N) به دست آمد. مدل مدالوس علاوه بر افزودن معیار روند در سه مرحله ی دیگر نیز اصلاح شد. در مرحله ی اول پس از تهیه ی نقشه ی شدت بیابان زایی در چهارچوب مدل مدالوس، نقشه ی جدید شدت بیابان زایی بر پایه‌ی طبقه بندی چهار طبقه‌یی (کم تا خیلی شدید) به دست آمد، که نشان داد در 66 % از منطقه احتمال بیابان زایی متوسط هست. در مرحله ی دوم، با تهیه ی نقشه ی تولید فعلی به تولید بالقوه‌ی منطقه به نوعی وضعیت فعلی بیابان زایی که در مدل اصلی در نظر گرفته نشده‌بود وارد محاسبه‌ها شد، که نشان داد 60 % از منطقه در وضعیت فعلی بیابان زایی شدید است. در مرحله ی سوم بر پایه‌ی نقشه ی تولید فعلی به تولید بالقوه ی به دست آمده، طبقه بندی جدید شامل طبقه های اصلی خطر فعلی و خطر بالقوه برای نقشه ی شدت بیابان زایی اصلاح‌شده ی مدل مدالوس تعریف شد. بر پایه‌ی نقشه ی نهایی اصلاح‌شده ی مدالوس، 93/4 % از مساحت منطقه‌ی بررسی‌شده در طبقه ی اصلی خطر فعلی و 6/60 % در طبقه ی اصلی خطر بالقوه بود. این نتیجه نشان‌دهنده‌ی کارآ نبودن مدل مدالوس فعلی در منطقه ی گلسرا بی‌درنظرگرفتن ویژگی وضعیت فعلی تخریب است. به‌کاربردن روش پیشنهادشده توصیه می‌شود. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| بیابان زایی؛ خطر بالقوه؛ خطر فعلی؛ روند؛ سامانه‌ی اطلاعات جغرافیایی؛ مدالوس؛ وضعیت فعلی بیابان زایی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Hazard Assessment of Desertification Using the New Model of Proposed MEDALUS | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Somayeh Shirghir1؛ Masoud Masoudi2 | ||
| 1Former M.Sc. Student, Department of Natural Resources and Environmental Engineering, Faculty of Agriculture, University of Shiraz, Shiraz | ||
| 2Associate Prof., Department of Natural Resources and Environmental Engineering, Faculty of Agriculture, University of Shiraz, Shiraz | ||
| چکیده [English] | ||
| An increasing trend of natural resources degradation threatens human life dramatically. Desertification process is the main sign of land degradation. The principal aim of this research was an assessment of potential hazard of desertification using the MEDALUS model in the study of Golsara Torbat Heydarieh area in the province of Khorasan Razavi. The MEDALUS model was evaluated based on 5 key factors, namely: soil quality, climate quality, vegetation quality, management quality and trend of desertification (suggested factors). The quality of each factor was evaluated using the geometric mean of its indices. The desertification intensity map was prepared based on the geometric mean of all 5 key factors. In the Golsara region, 3 fragile classes (F1, F2, F3) and 1 potential class (P) and 1 non affected class (N) were evaluated. The MEDALUS model was modified by of adding a trend factor in which 3 other steps were revised. 1. After preparation the desertification intensity map based on the MEDALUS model, a new map of desertification intensity of the study area was prepared based on 4 classes of low to very severe situations showing 66% of the study area was under a moderate potential of desertification. 2. By upgrading the map of current productivity to potential productivity the current state of desertification that wasn’t considered in the MEDALUS model was run showing 60% of the study area was under a severe state of desertification. 3. Based on the map of current productivity to potential productivity, a new classification involving two main classes of potential risk and actual risk were defined for the desertification intensity map of revised the MEDALUS model. According to the final revised map of desertification in the Golsara region, 93.4% of the area was classified as the main class of actual risk and 6.6% as the main class of potential risk. These results point to the inefficiency of the current the MEDALUS model in the study area without considering the current degradation status parameter; therefore, we recommend the use of the modified model. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Actual risk, desertification, GIS, MEDALUS, potential risk, rate, state | ||
| مراجع | ||
|
Abrisham E. 2004. Assessment and mapping of desertification using FAOUNEP, ICD and MICD models in Fakhrabad-Mehriz (Yazd). M.Sc. thesis in combating desertification. University of Tehran, 130 p. Ahmadi H, Esmaeelpour Y, Moradi A, Ghoami H. 2019. Assessing the desertification status of Jazmourian watershed using IMDPA and ESAs models. Desert Ecosystem Engineering Journal, 22(8):73–88. (In Persian). Aliakbari H. 2012. Zoning risk of desertification in the plateau of KHAF. M.Sc. thesis. Department of Earth Sciences. Shahid Beheshti University. (In Persian). Asma AA, Anwar S, Waleed KA, Nabil AE, Mahmmod AR. 2002. Desertification in the Arab Region: Analysis of current status and trends. Journal of Arid Environments, 51(4): 521–545. Azadnia F. 2007. Investigation of water and soil in desertification of Dehloran region (Abvghyr plain). M.Sc. thesis. Faculty of Natural Resources. Tehran University. (In Persian). Bakhshandehmehr A. 2009. Evaluation of MEDALUS model in Segzi Region. M.Sc. thesis. Isfahan University of Technology. (In Persian). Dregne HE. 1991. Desertification of arid lands. Chur: Hrarwood Academic Publishers. FAO-UNEP 1984. Provisional methodology for assessment and mapping of desertification. Food and Agriculture Organization of United Nations and United Nations Environment Programme. Rome, Italy, 84 p. Farajzadeh M, Nikeghbal M. 2007. Evaluation medalus model for desertification hazard zonation using GIS; Study area: Iyzadkhast Plain, Iran. Pakistan Journal of Biological Sciences, 10(16): 2622–2630. Farmahini Farahani A, Darvish M. 2012. Assessment and generating desertification map using FAO and UNEP method in Kavire-e-Meighan Basin. Iran. J. Range Desert Res., 19(4): 547–556. (In Persian). Giordano L, Grauso L, Schino G. 2002. Desertification vulnerability in Sicily. Conf. on New Trend in Water and Environmental Engineering for Safety and Life, Capri, Italy. Jian G, Wang T, Xue X, Shaoxiu M, Peng Fe. 2009. Monitoring aeolian desertification process in Hulunbir grassland during 1975–2006, Northern China. Environmental Monitoring and Assessment, 166 (1):563–571. Kazeminia AR, Rangzan K, Mahmoud Abadi M. 2017. Assessment of desertification using the MEDALUS model (Case study: The lands of west Ahvaz). Journal of RS and GIS for Natural Resources, 8(2): 111–126. (In Persian). Khojeh N, Ghoddosi J, Esmaili R. 2017. Investigation of the effect of earth environmental factors on initiation and expansion of gully erosion by using geographical information system (Case study in Temer Ghareh Ghozi, Kalaleh, Golestan Province). Journal of Watershed Management Research, 8 (15): 202–212. (In Persian). Ladisa G, Todorovic M, Trisorio-Liuzzi G. 2002. Characterization of area sensitive to desertification in southern Italy. Lonergan S. 2005. The role of UNEP in desertification research and mitigation. Journal of Arid Environments, 63(3): 533–534. Mohammad Ghasemi S, Zehtabian G, Ahmadi H. 2008. Assessment of desertification intensity based on water index using MEDALUS methodology. Pajouhesh & Sazandegi, 80 (3): 59–67. Masoudi M, Elhaei Sahar M. 2018. A Comparison of land degradation risk using the RALDE2 proposed model in two townships with different climates in the Khuzestan Province. Watershed Management Researches, 120 (3): 56–77. (In Persian). Masoudi M, Jokar P. 2017. A new model for desertification assessment using geographic information system (GIS) − A case study, Runiz Basin, Iran. Polish Journal of Ecology, 65 (2): 236–246. Masoudi M, Jokar P, Pradhan B. 2018. A new approach for land degradation and desertification assessment using geospatial techniques. Natural Hazards and Earth System Sciences, 18 (4): 1133–1140. Salehi M. 2017. Evaluation and modelling of the current state of land degradation in Fars province using remote sensing and GIS. MSc thesis in desert regions management. School of Agricultural. Shiraz University. (In Persian). Salunkhe SS, Bera AK, Rao SS, Venkataraman VR, Raj U, Murthy YVNK. 2018. Evaluation of indicators for desertification risk assessment in part of Thar Desert Region of Rajasthan using geospatial techniques. Journal of Earth System Science, 127 (8): 116–140. Sepehr A. 2006. Assessment of current desertification using GIS, RS to provide the region model with an emphasis on MEDALUS method. M.Sc. thesis in desert regions management. School of Agricultural. Shiraz University. (In Persian). Sepehr A, Hassanli A, Ekhtesasi MR. 2007. Quantitative assessment of desertification in south of Iran using MEDALUS method. Environmental Monitoring and Assessment, 134(1-3): 243–254. Shariyary A, Hoseini M, Ekhtesasi M, Fakhire A. 2011. Assessment of land degradation in Sistan region with emphasis on wind erosion. Journal of Geography and Development, 8 (20): 21–36. (In Persian). Vesali SA, Zehtabian Gh, Azarnivand, H. 2016. Determination of the most effective indicators of water and irrigation criteria in desertification intensity (Case study: Kashan and Aran Bidgol Plains). Desert Management, 31 (6): 25–38. (In Persian). Vero´n SR, Paruelo JM, Oesterheld M. 2006. Assessing desertification. Journal of Arid Environments, 66 (4): 751–763. Xu DY, Kang XW, Zhuang DF, Pan JJ. 2010. Multi-scale quantitative assessment of the relative roles of climate change and human activities in desertification-A case study of the Ordos Plateau, China. Journal of Arid Environments, 74 (4): 498–507. Zakerinejad R, Masoudi M. 2019. Quantitative mapping of desertification risk using the modified MEDALUS model: a case study in the Mazayejan Plain, Southwest Iran. AUC Geographica, 54(2): 232–239. Zehtabian Gh, Khosravi AM, Azarnivand H. 2015. Evaluation of desertification intensity in Kashan region from the perspective of soil criteria. Sixth National Conference on Watershed Management Science and Engineering, Tarbiat Modares University. (In Persian). | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 684 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 217 |
||
سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب