اخبار و اعلانات

 آمار

تعداد نشریات286
تعداد نشریات سازمان84
تعداد شماره‌ها2,998
تعداد مقالات33,579
تعداد مشاهده مقاله44,251,623
تعداد دریافت فایل اصل مقاله20,622,758
Dalimi, Abolhossein, Jaffarian, Farzaneh. (1403). Molecular characterization of Strongyloides stercoralis in Mazandaran Province, North of Iran. سامانه مدیریت نشریات علمی, 79(3), 513-518. doi: 10.32592/ARI.2024.79.3.513
Abolhossein Dalimi; Farzaneh Jaffarian. "Molecular characterization of Strongyloides stercoralis in Mazandaran Province, North of Iran". سامانه مدیریت نشریات علمی, 79, 3, 1403, 513-518. doi: 10.32592/ARI.2024.79.3.513
Dalimi, Abolhossein, Jaffarian, Farzaneh. (1403). 'Molecular characterization of Strongyloides stercoralis in Mazandaran Province, North of Iran', سامانه مدیریت نشریات علمی, 79(3), pp. 513-518. doi: 10.32592/ARI.2024.79.3.513
Dalimi, Abolhossein, Jaffarian, Farzaneh. Molecular characterization of Strongyloides stercoralis in Mazandaran Province, North of Iran. سامانه مدیریت نشریات علمی, 1403; 79(3): 513-518. doi: 10.32592/ARI.2024.79.3.513

Molecular characterization of Strongyloides stercoralis in Mazandaran Province, North of Iran

Archives of Razi Institute
مقاله 10، دوره 79، شماره 3، مرداد و شهریور 2024، صفحه 513-518    اصل مقاله (284.23 K)
نوع مقاله: Original Articles
شناسه دیجیتال (DOI): 10.32592/ARI.2024.79.3.513
نویسندگان
Abolhossein Dalimi* 1؛ Farzaneh Jaffarian2
1Department of Parasitology, Faculty of Medical Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
2Department of Parasitology, Ayatollah Rouhani Hospital, Babol Medical Sciences University, Mazandaran, Iran
چکیده
Strongyloides stercoralis is a parasitic nematode that lives in the mucosa of the small intestine and causes strongyloidiasis in humans. Mazandaran is one of the endemic areas of this parasite in Iran. For detecting S. stercoralis larvae in stool samples various types of techniques such as PCR technique have been used. The present study was conducted to determine the molecular characteristics of S. stercoralis collected from residents of Mazandaran, northern Iran. From April to September 2017, a number of 2195 samples of human feces were collected from different regions of Mazandaran province. First, all stool samples were tested using the formalin-ether method. Then, S. stercoralis positive stool samples and 300 random samples were selected for molecular study. A set of primer pairs for conventional PCR was used in a PCR reaction to amplify the mitochondrial cytochrome c oxidase subunit 1 (Cox1) gene. To confirm the results of PCR, positive samples were sent for sequencing. The sequence was compared with reference sequences from GenBank. Phylogenetic relationships of the Cox1 gene of S. stercoralis inferred by the maximum likelihood algorithm. According to our results, in the stool test with the formal ether method, 21 stool samples (0.95%) were found to be positive for S. stercoralis and 162 samples (38.7%) were positive for other parasites . All 21 positive samples were confirmed as S. stercoralis by PCR method. The sequence of the samples overlapped 99% with S. stercoralis in the Genbank. Our results showed that conventional PCR could detect all samples that were microscopically positive.
کلیدواژه‌ها
: Strongyloides stercoralis؛ molecular characterization؛ Cox1 gene؛ Iran
عنوان مقاله [English]
بررسی خصوصیات مولکولی استرونژیلوئیدس استرکورالیس در استان مازندران، شمال ایران
چکیده [English]
استرونژیلوئیدس استرکورالیس یک نماتد انگلی است که در مخاط روده کوچک زندگی می کند و باعث ایجاد استرونژیلوئیدیازیس در انسان می شود. مازندران یکی از مناطق بومی این انگل در ایران است. برای شناسایی لارو استرونژیلوئیدس استرکورالیس در نمونه های مدفوع از روش های مختلفی مانند روش PCR استفاده شده است. مطالعه حاضر به منظور تعیین ویژگی های مولکولی استرونژیلوئیدس استرکورالیس جمع آوری شده از ساکنان مازندران، شمال ایران انجام شد. بدین منظور از فروردین تا شهریور 1396 تعداد 2195 نمونه مدفوع انسان از مناطق مختلف استان مازندران جمع آوری شد. ابتدا تمام نمونه های مدفوع با استفاده از روش فرمالین اتر مورد آزمایش قرار گرفتند. سپس نمونه های مدفوع مثبت استرونژیلوئیدس استرکورالیس و 300 نمونه تصادفی برای مطالعه مولکولی انتخاب شدند. مجموعه ای از جفت های پرایمر برای PCR معمولی در یک واکنش PCR برای تکثیر ژن سیتوکروم c اکسیداز 1 (Cox1) میتوکندری مورد استفاده قرار گرفت. برای تایید نتایج PCR، نمونه های مثبت برای تعیین توالی ارسال و توالی بدست آمده با توالی های مرجع بانک ژن مقایسه شد. و در نهایت روابط فیلوژنتیکی ژن Cox1 استرونژیلوئیدس استرکورالیس با روش maximum likelihood algorithm مورد آنالیز قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصله، در آزمایش مدفوع با روش فرمل اتر ، 21 نمونه مدفوع (95/0 درصد) برای استرونژیلوئیدس استرکورالیس و 162 نمونه (7/38 درصد) برای سایر انگل ها مثبت شدند. تمامی 21 نمونه مثبت فرمل اتر به روش PCR نیز به عنوان استرونژیلوئیدس استرکورالیس تایید شدند. توالی نمونه ها 99 درصد با استرونژیلوئیدس استرکورالیس در بان ژن همپوشانی داشت. نتایج ما نشان داد که PCR معمولی می‌تواند تمام نمونه‌هایی را که از نظر میکروسکوپی مثبت بودند شناسایی کند.
کلیدواژه‌ها [English]
استرونژیلوئیدس استرکورالیس, خصوصیات مولکولی, ژن Cox1, ایران
سایر فایل های مرتبط با مقاله
مراجع
  1. Dorris M, Viney ME, Blaxter ML. Molecular phylogenetic analysis of the genus Strongyloides and related nematodes. Inter J Parasitol. 2002.
  2. Segarra-Newnham M. Manifestations, diagnosis, and treatment of Strongyloides stercoralis infection. Ann. Pharmacother. 2007.
  3. Murali A, Rajendiran G, Ranganathan K, Shanthakumari S. Disseminated infection with Strongyloides stercoralis in a diabetic patient. Indian J Med Microbiol. 2010.
  4. Olsen A, van Lieshout L, Marti H, Polderman T, Polman K, Steinmann P, et al. 2009. Strongyloidiasis–the most neglected of the neglected tropical diseases? Trans R Soc Trop Med Hyg. 2009.
  5. Asdamongkol N, Pornsuriyasak P, Sungkanuparph S. Risk factors for strongyloidiasis hyperinfection and clinical outcomes. Southeast Asian J Trop Med Public Health. 2006.
  6. Repetto SA, Durán PA, Lasala MB, González-Cappa SM. High rate of strongyloidosis infection, out of endemic area, in patients with eosinophilia and without risk of exogenous reinfections. Am J Trop Med Hyg. 2010.
  7. Croker C, Reporter R, Redelings M, Mascola L. Strongyloidiasis-related deaths in the United States, 1991–2006. Am J Trop Med Hyg. 2010.
  8. Lam C, Tong M, Chan K, Siu Y. Disseminated strongyloidiasis: a retrospective study of clinical course and outcome. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2006.
  9. Keiser PB, Nutman TB. Strongyloides stercoralis in the immunocompromised population. Clin Microbiol Rev. 2004.
  10. Ericsson CD, Steffen R, Siddiqui AA, Berk SL. Diagnosis of Strongyloides stercoralis infection. Clin Infect Dis. 2001.
  11. Verweij JJ, Canales M, Polman K, Ziem J, Brienen EA, Polderman AM, et al. Molecular diagnosis of Strongyloides stercoralis in faecal samples using real-time PCR. Trans R Soc Trop Med Hyg. 2009.
  12. Ten Hove R, van Esbroeck M, Vervoort T, van den Ende J, Van Lieshout L, Verweij J. Molecular diagnostics of intestinal parasites in returning travellers. Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2009.
  13. Kia E, Mahmoudi M, Zahabiun F, Meamar A. An evaluation on the efficacy of agar plate culture for detection of Strongyloides stercoralis. 2007.2(1):29-34.
  14. Ashrafi K, Tahbaz A, Rahmati B. Strongyloides stercoralis: The most prevalent parasitic cause of eosinophilia in Gilan Province, northern Iran. Iran J Parasitol. 2010;5(3):40.
  15. Sharifdini M, Mirhendi H, Ashrafi K, Hosseini M, Mohebali M, Khodadadi H., et al. Comparison of nested polymerase chain reaction and real-time polymerase chain reaction with parasitological methods for detection of Strongyloides stercoralis in human fecal samples. Am J Trop Med Hyg. 2015.
  16. Anamnart W, Intapan PM, Maleewong W. Modified Formalin-Ether Concentration Technique for Diagnosis of Human Strongyloidiasis Korean J Parasitol. 2013;51(6):743–745.
  17. Inatomi S, Kamo H, Otsuru M Suzuki T, Yoshida Y. Ova and larvae of the common helminthes of man. In: Yamaguchi T, Editor. A colour atlas of clinical parasitology. Tokyo: Wolf Medical Publication; 1981. p. 273.
  18. Grove DI. Human strongyloidiasis. Advances in Parasitology 1996. 38:251-309.
  19. Sharifdini M, Kia EB, Ashrafi K, Hosseini M, Mirhendi H, Mohebali M, et al. An analysis of clinical characteristics of Strongyloides stercoralis in 70 indigenous patients in Iran. Iranian J Parasitol. 2014.
  20. Johnston FH, Morris PS, Speare R, McCarthy J, Currie B, Ewald D, et al. Strongyloidiasis: a review of the evidence for Australian practitioners. Aust J Rural Health. 2005.
  21. Saeidinia A, Tavakoli I, Naghipour MR, Rahmati B, Lahiji HG, Salkhori O, et al. Prevalence of Strongyloides stercoralis and other intestinal parasites among institutionalized mentally disabled individuals in Rasht, northern Iran. Iran J Parasitol. 2016. 11(4):527.
  22. Ghasemikhah R, Tabatabaiefar MA, Shariatzadeh SA, Shahbazi A, Hazratian T. PCR-Based Molecular Detection of Strongyloides stercoralis in Human Stool Samples from Tabriz City, Iran. Sci Pharm. 2017.
  23. Sharifdini M, Keyhani A, Eshraghian MR, Kia EB. Molecular diagnosis of strongyloidiasis in a population of an endemic area through nested-PCR. Gastroenterol Hepatol Bed Bench. 2018.11(1):68-74.
  24. Shokri A, Sarasiabi KS, Teshnizi SH, Mahmoodi H. Prevalence of Strongyloides stercoralis and other intestinal parasitic infections among mentally retarded residents in central institution of southern Iran. Asian Pac J Trop Biomed. 2012.
  25. Ahmadi M, Beigom Kia E, Rezaeian M, Hosseini M, Kamranrashani B, Tarighi F. Prevalence of Strongyloides stercoralis and other intestinal parasites in rehabilitation centers in Mazandaran Province, northern Iran. Iran J Parasitol. 2016. 11(4): 527–533.
  26. Moghaddassani H, Mirhendi H, Hosseini M, Rokni M, Mowlavi G, Kia E. Molecular diagnosis of Strongyloides stercoralis infection by PCR detection of specific DNA in human stool samples. Iran J Parasitol. 2011. 6(2):23.
 

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 11,677
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 471


counter
سامانه مدیریت نشریات علمی. طراحی و پیاده سازی از سیناوب